BYOB, No II, Landgraaf, 16 juni 2017

Landgraaf. Downtown Landgraaf. De tweede bijeenkomst van de Whisky-Vrienden Zuid Limburg. Ik mocht erbij zijn. Bij de Griek de oprit in en dan bij het Alfa bord rechtsaf, het kan niet missen. En dat was ook zo.

Nou zat het niet mee. De legendarische Kay uit Eys, tweede van de Proef-Olympics van vorig jaar (en het jaar ervoor) en nu koploper, kon zijn opwachting niet maken. Later meer hierover.

Het was dan ook een treurend gezelschap dat ik aantrof in de topsport-accommodatie van de lokale Petanque (ook wel jeu-des-boules genoemd) vereniging. Het enige dat aan deze Arena voor Mannen met Stalen Ballen ontbrak, was een open dak.

Maar goed. Een man of twintig en een vrouw of één, de mijne om precies te zijn, hadden zich de moeite getroost om de verbijsterende hoeveelheid obstakels die de diverse wegenbouwers in deze regio opgeworpen hebben, te omzeilen.  Onder hen internethelden in den vleze; eindelijk kon ik de hand schudden van Mike Gerards, Stefan Barendregt en Fabian van Diest, allen zeer verdienstelijke strijders in de lopende Proef-Olympics. Ik moest Mike eigenlijk nog vragen waar dat "Loki" voor stond. Vergeten. Wally van de Laan, nog bedankt voor de kortingsbonnetjes, bleek in het echt net zo aardig als online al doorschemerde. Herman Gerards, pa van Mike, de man die voor de locatie gezorgd had. Goeie peer. Daarnaast natuurlijk nog een boel mensen wiens namen ik niet allemaal onthouden heb. Belangrijkste gemene deler evenwel was de hartelijke en verwelkomende sfeer. Allen dank daarvoor.

Het kleine barretje van voornoemde vereniging was gezellig vol. Het aanbod aan versnaperingen was ruim en gevarieerd, en dan moet ik het nog over de whisky's gaan hebben. Chocolade - puur zowel als melk, ik heb ook nog een ruimschoots van noten voorzien exemplaar voorbij zien komen. Worst, kaas en mijn favoriet, zwart brood, dik belegd met plakken hoofdkaas, ook bekend als zure zult. Ik moet zeggen dat ik daar met gezonde gretigheid van  genoten heb.

Die Proef-Olympics vormden een beetje de rode draad van de avond. Episode 17, de voorlaatste challenge, moest vóór 22 uur die avond ingediend worden. Er werd overlegd en gedebatteerd. Percentages werden aangepast, leeftijdschattingen herzien. Netto resultaat is dat er van de 85 deelnemers 6 Limburgers zijn die allemaal hoger dan de 35e plaats staan. Ik ben volstrekt geen chauvinist; het betekent in ieder geval wel dat er in deze provincie mensen wonen met verstand van whisky. Inmiddels heeft Kay de Proef-Olympics gewonnen. Gefeliciteerd.

Enfin. Terug naar de kern van de zaak; de whisky. Ik ben, zoals gebruikelijk, braaf met mijn schrijfblokje en mijn boekjes aan de bar gaan zitten om mij plichtbewust van mijn taak te kwijten. In totaal 14 keer. Steeds een nipje, grondig ruiken en proeven, om me heen luisteren en aantekeningetje maken. Er was keuze zat. Opgemerkt moet worden dat er veel voor de hand liggende flessen ontbraken. Geen Talisker, geen Glendronach, geen Glenmorangie - tot mijn verdriet, zie eerder blog. Geen Amerikaanse of Ierse whiskey. Stilletjes in een hoekje stonden zich twee blends een beetje te schamen. Eén grain.  Eén Japanner, blend. Veel independents. Geen Amruth, geen Kavalan, respectievelijk India en Taiwan.

Een klein verzoek aan de lezers. Mocht je je fles herkennen en de Whisky Base locatie ervan kennen, zou je die dan in de comments onder het blog willen plaatsen? Eeuwige dank is uw beloning. 

Ik zal er eens even doorheen jassen. 

Spijkerhard, even niet op het percentage gelet, kwam de Auchroisk 9yo Speyside SM (63,1%) binnen. Niet de beste keus om mee te beginnen. Stroperig-zoete melasse, wat ik vaak vind van echt hoge ABV's. Later geur van gras, rijk en vol aroma met duidelijk banaan. Het is sherry cask finish maar de sherry proef je vooral omdat je dat weet en niet nadrukkelijk. Wat weer verklaard kan worden door de sherry refill casks die gebruikt zijn. Zware jongen, niks mis mee. Kostprijs niet kunnen vinden. 

De 18yo Stronachie Highland SM (46%) is kortweg een topper - volgens de kenners een Benrinnes - voor 55 euro. Citrus en kokos, lichtvoetig, heel zacht houtaroma. Die wil ik wel. 

In mijn kast staat al een poos een dichte fles van Clan Denny, de Strathclyde 9yo Lowlands Single Grain (56,1%). Sherry Cask. Ik dus bijzonder blij met de open fles in Landgraaf; je eigen whisky proeven zonder 'm open te maken, wie wil dat nou niet? De geur van as en maggi (dat is, naast dat bruine spul op tafel voor in de soep, een kruid). Siroopzoete smaak met tropisch fruit, Karvan Cevitam. Lange, wat droge afdronk. 62 euro 50.

Springbank, 12yo Campbelltown SM (54,2%) heeft wat peat in de geur en  kruidig-hartige smaak. Smaakt prima, met kersen en subtiel en fijn  peatje erin. Pepertje, lange afdronk; prima. 2017 versie kost 85 euro. 

Tormore 16yo Speyside SM (48%) zoet, wat goedkope snoepjes in de geur. Vrolijk maar beetje dun - op 48%, opmerkelijk. Niet heel bijzonder. Spuug 'm ook weer niet uit. 50 euro.

Inchmurrin 18yo Highland SM (46%) - Loch Lomond distillery. Zeer bleke whisky, ook hier wat kaas - in de eerste smaak zelfs, niet zozeer in de geur.  Vieze Franse kaas in de geur en eerste smaak - waar ik sinds de Glengarioch Founders Reserve een hartgrondige hekel aan heb. En daar zat het voeten/kaas aroma alleen in de geur. De smaak verbetert wel, is fijn en subtiel en niet schreeuwerig zoet - maar die geur, nee. En dan 95 euro, als ik tenminste de goede gevonden heb.

Japan. Nikka. Uit de Yoichi en de Miyagikyo Destilleerderij komt het submerk Taketsura.  Er komen maar drie flessen uit in deze serie. De 17yo kost 300, de 21yo kost 500 euro. De bescheiden NAS (43%) die op de BYOB stond, koop je voor nog geen vijf tientjes op Drankdozijn of bij Gall - maar daar is 'ie niet op voorraad. 

De geur is die van een klassieke malt, de eerste smaak wat vlak - maar ik schrijf dit blog in de volgorde van proeven en er is al wat geweld op mijn smaakpapillen losgelaten. Even wat water, even wat eten. Daarna nog maar eens. Een wereld van subtiele kleine smaken, aroma's en associaties. Kleine, subtiele en verfijnde whisky die beter verdient dan even tussendoor op een BYOB. Ik ga 'm kopen - wel twee stuks. Volgens mij, NAS of niet, kost deze binnenkort heel wat meer dan 50 euro. Winnaar van de avond.

Benriach, 16yo, Speyside SM (43%). Herkenbaar - ik had de 15yo Tawny Port thuis. Deze is minder bitter, zacht zoet en gemakkelijk. Het hout zit er wellicht iets té nadrukkelijk in, alsof iemand een doosje satéstokjes erin vermalen heeft. Slecht noch bijzonder. 47,50 euro. 

Nog één zoethoudertje dan. Connaiseur's Choice (Gordon & McPhail) brengt ons Strathmill 14yo Speyside SM (46%). Zoet, toegankelijk, licht en fris, hint kokos.

Zo. Nu ben ik even klaar met al die zoete troep. Het begint op een likeuravond te lijken. Het wordt tijd voor mannendrank. 

De hele avond had ik al met een scheef oog naar de Highland Park Valkyrie (NAS, Orkney, 45,9%) zitten kijken. Iets meer dan een jaar geleden kocht ik de 12yo, vastbesloten om de marketing hype te fileren. Dat lukte allerminst. De 12yo HP is geweldige whisky, waar ik met lichte ergernis een juichende recensie over schreef. Dus toch geen hype, gewoon goed spul.

De Valkyrie, met zijn  65 euro dubbel zo duur, moet dan ook dubbel zo goed zijn, toch? 

Nou mag ik. Wat een flauw, weinig interessant, lafzoet drankje. Niks Viking, dit is whisky waar hooguit Gerard Joling een beetje van in zijn broek moet plassen. Eigenlijk gewoon een Speyside, en dan nog niet zo'n beste. De enige peat die ik kon vinden stond op het etiket. Als je oninteressant opzoekt in het woordenboek, staat er een foto  van de Valkyrie bij. De prijs-kwaliteit verhouding is om te janken. Ik durf haast niet te denken aan hoe dat zit bij de Thornfinn, de Ragnald (Warrior Series) en de Ice Editions. De Thorfinn is 1150 euro. VOOR EEN NAS!

Het trendy aanbod van HP op dit moment, waarbij de NAS whisky's de fatsoenlijk gerijpte flessen aan alle kanten overspoelen, met heftige namen, bijgeleverde Drakkar-verpakkingen en spaarzegels voor een echte Noormannen-bijl zal mijn inziens op termijn door de mand vallen. De inzet van HP is verzamelaars en beleggers gek maken en veel laten betalen. Het lukt ze heel behoorlijk.

Héhé, dat lucht op.

Okee. "Peated Highland" bracht ons de 'over 9 years'  Single Cask Exclusive, gemarkeerd AM007. De AM staat volgens de kenners voor Ardmore. Lekker! Fraai peatje, zoals ik het graag heb - geen hap kampvuur maar balans. Subtiel en zachtzoete afdronk, voor 40 euro een koopje.

We gaan door met Laphroaig PX Cask NAS (48%). Mijn 'gewone' Laphroaigh is bijna leeg; deze wordt de opvolger. Stevige rook. Natte grond, omgespitte tuin in de geur. Ik proef - heus waar - mosselen. Dat zal dan in technische taal wel een ziltje heten. Balans. Ik dacht hier dat ik mijn volgende fles stevig gepeate whisky had gevonden.

Dat was evenwel vóór ik de Ardberg 10yo Islay SM (46%) in mijn glas aantrof. Weinig woorden aan vuil maken. Mijn eerste Ardberg, ik had er naar uitgekeken, veel goeds over gehoord en gelezen. En térécht. Whisky Of The Year 2008. Superieur. Kopen. Klaar. Men adviseerde mij sterk om de Corryvreckan aan te schaffen - ik zal zien wat ik kan doen.

Revanche van Highland Park zat er ook nog in het vat. Uit The Ultimate Collection, van van Wees, komt de 14yo HP 1999 (46%) Orkney SM - Cask 800167 bottle 197/262 om precies te zijn. 69 euro, nog te koop hier en daar. Niks - maar dan ook helemaal niks - mis mee. Kersen en citrus, fris maar niet zoet, mooi borreltje. 

Nou was het wel zo'n beetje klaar met serieus proeven - het was alleen nog maar gezellig. De mannen om mij heen konden de door mij meegebrachte 12yo Aberlour niet waarderen - er is geen druppel van gedronken. De Madeira Cask Penderyn uit Wales heeft wel wat voorzichtige belangstelling gehad - maar meer dan een beetje flirten was het niet. De sloerie van mijn meegebrachte drietal was, het zal u verbazen, de 17yo Ballantines Blended Sotch. Ik weet al drie jaar dat 'ie lekker is. Jim Murray weet al sinds 2011, toen hij 'm Whisky Of The Year maakte, dat 'ie lekker is. De aanwezige leden van de Whisky Vrienden Zuid Limburg weten nu ook dat er met deze blend helemaal níets mis is. 

Met dank aan Fabian: de whisky-base nummers van de genoemde drams.

Stronachie 46611
Auchroisk 74100 
Springbank 92131
Tormore 90672
Inchmurrin 38667 
Taketsuru 78333
Strathmill 56128
HP Valkyrie 94486
AM007 90450
Laphroaig 74476
HP 14YO vW 60645