Niels
, beloofd is beloofd.Van de tasting net na de drempel van dit jaar had ik nog één, klein, slechts half gevuld sample-flesje over. De organisator van de tasting, ons aller Japan-expert Niels Viveen, had me gevraagd om mijn mening. Daar ik nogal wat samples heb en ik frequent mijn gedachten over de reis langs die pispotjes aan papier (nou ja, overdrachtelijk dan) toevertrouw, heeft het even geduurd vóór ik zover was dat ik me aan deze gewijd heb.
Altijd verdacht, als mensen je mening willen weten en je voorkennis vervolgens tot een minimum beperken. Meestal zit er een adder onder het gras; het blijkt ineens een obscuur Peruviaans potentie-bevorderend middel, gebrouwen van luiaardspeeksel vermengd met civetkatkak te zijn in plaats van een eerlijke Schot , bijvoorbeeld. En die Civetkat-kak, zoek dat maar eens op. Of kijk nog eens naar The Bucket List.
Hoe dan ook, op het flesje staat Jos - Mystery Single Malt, dus we zitten wel veilig, geloof ik. Geen erectie van drie dagen deze keer.
Het feit dat er maar een half flesje vanaf kon is voor de amateur-speurder in mij een aanwijzing waar ik maar weinig aan heb. Enerzijds suggereert het schaarste en hoge prijs, anderzijds is het mogelijk een ietwat doorzichtige afleidingsmanoeuvre om me over Red Label te laten juichen. Nou ja, JW Red label is geen single malt, dus dat loopt mank, maar toch.
Ik moet het dus hebben van mijn onovertroffen talent om er een punt aan te lullen zonder veel te weten. Ruiken en proeven dan maar, iemand moet het doen.
Hij ruikt geweldig. Kwartiertje in de master blender. Grassig, lentegroen, complex vaag zoet met tropische aroma's maar ook wat bouillon. Met meer ruiken wordt hij enkel hartiger, vleziger; de koude slagerij waar je vroeger een plakje worst kreeg komt plots in me op. Zoet? Hoezo, zoet? Helemaal niet zoet! Zware kruiden, rozemarijn, dragon en foelie - ik weet de weg in de keuken - en héél in de verte iets muntigs.
Alla, ik heb altijd zelf zo'n hekel aan geraaskal over waargenomen geuren en smaken en nou zit ik zelf ook zo'n leuteropsomming te geven. Excuus daarvoor.
De smaak is oriëntaals. Nee, niet omdat hij van Niels komt. Maar in de Nikka, de Amrut en Kavalan-whiskies die ik dronk zit een gemeenschappelijke factor die ik bij gebrek aan beter maar oriëntaals noem. Iets ongrijpbaar kruidigs, anijs, vijfsterrenkruid, kardemom, bla bla ga ik weer.
Het is complexe, bijzondere whisky. Nou zal Niels hieronder wel schrijven wat het was - en ik hoop dat het geen Singapore Snake Saké Infused Wiskey blijkt te zijn, want dan ga ik lekker op mijn bek. Het vlezige in de neus en de complexe kruidigheid, het ontbreken van expliciete zoeten, de middellange afdronk - doe mij maar een fles, Niels, dan zal ik hem eens grondig testen.
Mike
, jij bedankt voor het bewaren, want Niels, eerlijk gezegd was ik 'm een beetje kwijt. Alles komt altijd toch wel weer goed, blijkt. Slainthe.
