Ook al is het nieuwjaar, dit is niet het gevolg van een goed voornemen. Ik ben niet van de resoluties. Ik hou me aan afspraken en kom toezeggingen na - alleen, met de feestdagen ertussen, duurt het wel eens even voordat mijn schrijfsels klaar zijn.
Het was een drukke dag, vrijdag 15 december 2017. Zo vaak maak je geen oratie mee, hoogleraren groeien niet aan bomen.
Het onderwerp was de toepassing van moderne computergeleide echografie bij het op maat behandelen van vaatafwijkingen. Die vaatafwijkingen worden goeddeels veroorzaakt door middelenmisbruik, meer specifiek roken. Nou ga ik geen heel betoog tegen het roken houden maar stop daar nou maar gewoon mee, een weinig aangename en extreem vroegtijdige dood staat je heus te wachten als je vrolijk doorpaft. Misschien een goed moment aan je eigen resolutie te denken, als nicotineverslaafde.
Maar goed, na een aangename maaltijd in de stad toog ik zo tegen achten naar Café de Valk in Woensel, Eindhoven - waar ik 's middags met de trein naar toe was gereisd. Nou ga ik vaker naar Eindhoven, ik werk er tenslotte - maar dan reis ik automobiel. Deze keer niet; de whisky-tasting van de club uit de titel maakte terugrijden een onverantwoorde bezigheid.
Het is nauwelijks in woorden te vangen maar ik ga een poging wagen. Er zijn blijkbaar nog ouderwetse kroegen. Ik kom er niet zo vaak. Daarnaast heb je een bééld van hoe een ouderwetse kroeg er uit zou moeten zien. Vol stereotypen, vage beelden die je uit Hollandse liedjes kent - "Daar in het kleine café" en zo. Het onderstaande is een samensmelting van beide.
Ik kwam dus binnen in De Valk. De geur van doorrookte kleding, versgetapt bier en vochtige jassen op een overvolle kapstok - CHECK! De muziek die lijkt stil te vallen en de vaste clientèle, die wat achterdochtig omkijkt wanneer de vreemdeling binnenkomt - CHECK! Beetje bochtige, onoverzichtelijke ruimte, immer de indruk makend dat het te krap is, ook al zijn er maar drie mensen - CHECK! Kleedjes op de tafels, ik zal de nep-houten asbakken erop gefantaseerd hebben, ouderwetse logo's van de diverse drankleveranciers als aankleding - CHECK! En dan, het hoogtepunt, de barman, een glas poetsend met een katoenen doek, die woordloos en met een enkel handgebaar wijst naar het zaaltje achter de kroeg - CHECKERDECHECK!!!!
Dus ik had al een ruime alinea voordat ik ook maar in het juiste zaaltje was aangekomen. Alwaar twee rijen tafels de toch al niet zo grote ruimte aardig volstouwden. Ongeveer de helft van het verwachte gezelschap was binnen, sommigen kenden elkaar - de altijd wat ongemakkelijke sfeer van mensen met een gezamenlijke factor die elkaar nog niet kennen is altijd wel een beetje spannend.
Uiteindelijk ging iedereen ergens zitten. De aangename verrassing was dat er een handvol vrouwen waren, en niet zomaar vrouwen - ze bleken geen aanhang maar deskundig en op eigen gezag aanwezig. Françoise, mijn buurvrouw, bleek zeer aangenaam en ingewijd gezelschap. Ze had een mooie fles Benriach bij zich, de 1995 (19yo) Peated Madeira Cask op 51,9%. WB 69249. Een fraaie en niet makkelijk meer te krijgen 87,5 punten scorende Speyside. De balans is fraai, hij begint droog maar trekt snel bij, is allerminst scherp ondanks de 52%. Ik zou er wel een flesje van kopen maar ik kan er maar ééntje vinden, een jaar ouder, en die kost 220 pond. Dacht het niet.
Maar goed, het begon natuurlijk met de whisky's van de proeverij.
| Whistler | Blue Note | 7 | 46,0% | Ierland | 89535 | 83,6 | 28 |
| Springbank | 20YO | 20 | 48,9% | Campbeltown | 100549 | 90,9 | 150 |
| Glenturret | 34YO | 34 | 47,6% | Highlands | 53452 | 90 | 260 |
| Glenlossie | 1997 | 20 | 54,2% | Speyside | 96579 | 88,3 | 120 |
| Balvenie | PeatWeek | 14 | 48,3% | Speyside | 97790 | 87 | 75 |
De Whistler is een instapwhiskey waar voor 28 euro niets op aan te merken valt. Er is evenmin veel spannends over te vertellen. Op bourbon/oloroso gerijpte 7 jaar oude Ier met toffee en sherry met een vaag randje van verf of terpentine. Beetje vlak.
De Balvenie Peated 14YO was hierna aan de beurt. In de geur nauwelijks peat, ik vind het predikaat peated te veel eer; de geur is citrus, wat zilt en jodium. In de smaak al wat meer peat; licht maar duidelijk, erg lekker. Allemansvriend - zoals totnutoe elke Balvenie die ik ooit proefde - met honing, boterige textuur en zeer zacht.
De Glenturret is de duurste uit het gezelschap. Hij staat al meer dan een uur open in mijn glas en de kenners om mij heen adviseren dat ik nog langer moet wachten. Ik kan daar niet zo veel mee, met dat wachten. Mijn beperkte ervaring heeft me geleerd dat sommige whisky's uit een net geopende fles vies zijn en een kwartiertje later stukken beter smaken. Vandaar dat ik mijn eerste smaaknotities van nieuwe flessen met een korrel zout ben gaan leren nemen.
Goed. De Glenturret. Bloemige, zware geur met een hoog parfum-gehalte; net als bij parfum blijft de lucht lang achter in je omgeving. De smaak is bijzonder, je proeft heus dat je iets bijzonders in je glas hebt. Ik kan alleen niet zo lyrisch worden van de prijs / kwaliteit verhouding; okee, 34 jaar is best lang maar 260 euro voor deze whisky, mijns inziens overpriced. Misschien had ik langer moeten wachten. Ook het toevoegen van een drupje water, wat ik anders eigenlijk nooit doe, bracht geen epifanie. Zal wel aan mij liggen; op Whiskybase scoort hij 90+.
Glenlossie 1997, door Tom meegebracht, is een 20 jaar oude Speyside waar ik zelf de 19yo variant van heb. Ik had een sample mee willen nemen om ze te vergelijken maar dat is er niet meer van gekomen. Erg zoet, bubble gum, banaan. Spektakel met niet veel diepgang, ondanks de leeftijd. Met een heel klein drupje water - ik was nou toch bezig met de boel aan te lengen - kwamen er wat meer scherpte maar vooral ook wat zuidvruchten en mandarijnaroma's bij. Interessant, niet te duur, het verkennen waard.
De op sherry hogsheads gerijpte Springbank, een naam die veel verwachting met zich meebrengt, is 20 jaar oud. Op 48,9% door Whisky Broker gebotteld. Hij scoort 90+, ook door Kay Meertens, twee keer tweede en in 2017 winnaar van de Whisky Tast-Olympics - dus die heeft er verstand van. Daarnaast is de 90,5 het resultaat van 65 stemmers, dus hij is écht goed.
Ik rook bacon - in een overigens moeilijke geur, superieur en complex met weinig bekende aroma's. Dat is dus een on-zin, daar staat niks, maar blijkbaar schoten woorden te kort. De whisky smaakt niet zoet, er zit iets van as in de smaak met een randje snoep. Geen chocolade, geen fruit, geen krenten. Wat dan wel? De afdronk is droog, schrijf ik er nog bij. Ik vermoed dat deze nog buiten mijn gewichtsklasse ligt. Ik zou er wel een sample van willen voor over een poos. Hint hint.
Sander had Clynelish 1996 op 54,4% bij zich, iets met Jack Wiebers, die ik niet kan vinden op Whiskybase. Niet dat het veel uitmaakt: ik schrijf eronder "nu echt te veel zoetigheid gehad om nog fatsoenlijk verschil te kunnen maken".
Het werd dus tijd voor een kruidige finale. En wát voor een. Mijn dank gaat uit naar de meneer wiens naam ik niet meer weet maar die uit de Archives serie een Laphroaigh Vintage 2001, 16yo Islay SM meebracht. Niet te koop in Nederland. Wat spijtig is want ik wil er wel drie. Té-Ring! Wat een mooi einde aan de avond. Ik heb er stiekem 2 genomen, te meer omdat de eigenaar vertelde niet van peated whisky te houden. Parels voor de zwijnen.
Het was kortom een genoeglijke avond. Gerne wieder!
