Nou was ik onlangs te gast bij Huis Aerts, drank- en tabakshandel te Bree, Belgisch Limburg. De toon en veel van de woorden zijn gelijk maar je hebt Limburg en je hebt Limburg. Verwarren van die twee, dat is, in ieder geval voor locals, volstrekt onmogelijk. Bree ligt niet ver van Nederland, men spreekt er Limburgs dialect, de tongval is gelijk maar het verschil is onmiskenbaar: u bent in België. Ik, als Nederlandse Limburger, ben daar gewoon 'nen Ollander.
De reden dat ik me, na een krankzinnig drukke dienst in mijn ziekenhuis, naar Bree had verplaatst was simpel. Via Facebook ontving ik een poosje geleden een aantrekkelijke uitnodiging voor een Balvenie Tasting, waarbij me beloofd werd dat er een paar bijzondere drams voorgezet zouden worden. Wie zegt er nou nee tegen een serie die 12-14-17-21-25-30 jaar als subtitel heeft? Ik niet dus.
Vandaar dat ik een wat complexe BOB-constructie had ontworpen zodat ik vanuit plek A, zijnde voornoemd ziekenhuis in Eindhoven, met chauffeur 1 mijn auto op plek C, zijnde thuis, kreeg terwijl ik zelf op plek B, zijnde Bree, achterbleef waardoor chauffeur 2 mij uiteindelijk naar plek C, zijnde thuis dus, terug kon vervoeren. Snapt u het nog?
Enfin. Ik was ruim op tijd - om niet te zeggen de eerste die arriveerde - in het compacte winkeltje dat naast een fraaie collectie drankjes, ook onderdak bood aan het verstoten genotmiddel van de 21e eeuw: tabakswaren. Als ex-roker ben ik van het naarste soort: ik verfoei de geur van sigaretten en asbakken. Ik werk op een afdeling waar vaatchirurgie en oncologie gebroederlijk naast elkaar liggen. Dat is ook een nadrukkelijk ontmoedigingsbeleid, kan ik u vertellen. Desalniettemin heb ik in de voorbije jaren de geneugten van goede - lees dure - sigaren (2 per jaar, maximaal) ontdekt. Om een strenge Weense verkoopster te citeren: "Gute Zigarren geniessen, das hatt überhaupt nichts mit Rauchen zu tuhen". En die verkopen ze daar ook, Gute Zigarren. Dus dat kan nooit helemaal slecht zijn, toch?
De tasting vond plaats in het magazijntje van de drank- en tabakshandel. Hartelijk welkom geheten door de chef du maison werd ik binnengeleid in het proeflokaal. Een smalle pijpenla, klapstoelen op een rijtje, beetje rommeltje met dozen en zo. Dat mocht evenwel de pret niet drukken. een man of twintig en een vrouw of twee - beide helaas BOB, ik vind het altijd jammer als er geen vrouwen meeproeven.
Schuin tegenover mij zat een tweetal identieke kaalhoofdige mannen naast elkaar te glanzen, beide met een jaloersmakende, imposante en extreem strak gecoiffeerde baard. Mijn vlassig ginger sikje sloeg gelijk helemaal nergens meer op.
Ik zat zelf naast een van beide dames-BOB's, meer Babettes eigenlijk, die geduldig en stillekes toekeek hoe de gebobde zich de whisky liet smaken.
Mijn Facebook vriend Olivier Seegers leverde vóór aanvang de per opbod aangeschafte Kilchomans af - mijn avond was al geslaagd nog vóórdat hij begonnen was.
Het geheel werd aan elkaar gepraat door een eveneens ruimschoots bebaarde man - evident minder strakke kincoupe evenwel, en ook qua restcoupe allerminst een hipster te noemen. Hij bleek The Whisky Mercenary, ofwel Jurgen Vromans,te zijn. Met fraaie vlaamse tongval werd deskundig commentaar verstrekt over de aangeboden drams.
En dat was een aangename collectie. Ik kende de 12YO doublewood, 14YO Carribean Cask en 21YO Portwood al, dus wat kwam ik daar nou eigenlijk doen? Nou, da's simpel. Die andere drie proeven en van de line-up genieten. En hopelijk daarbij wat nieuwe vrienden te maken, da's zeker ook de intentie van mijn tripjes naar tastings waar ik niemand ken. Altijd wel weer wat spannend maar tot nu toe nog nooit tegengevallen.
Ik ga niet te lang in op de Balvenies. Allemansvrienden, nooit extreem, soms hemeltergend braaf - ik zou er wat voor geven om de Portwood eens op 46% of zelfs 50% te proeven, dát is volgens mij een hemels plan. De 25 jaar oude was mijns inziens, zeker gezien de prijs /leeftijd, een beetje mager - maar de 30YO maakte álles goed. Mán, mán, mán, daar wil ik wel een kistje van.
Ook vanavond viel het niks tegen, qua nieuwe ervaringen. Na de tasting, wachtend op chauffeur 2 die me naar bestemming C zou brengen, heb ik nog een uiterst genoeglijk halfuurtje doorgebracht met de mannen van de Breese Whiskyclub. Nieuwe vrienden en een uitnodiging voor een feestje, zondag 18 november, het Whisky en Spirits Festival Bree. En jongens, die man met zijn tennisarm niet zo pesten - wat iemand voor zijn hobby doet is zijn eigen zaak. Ik mocht mijn eigen bier niet halen - ik heb evenwel de eer der Nederlanders verdedigd door wél te betalen voor de Christal Alkens. Ik ben gedorie ginne Ollander. De volgende keer geef ik een rondje.
