Geur van karton - niet van het vervelende soort - wordt al snel bloemig en zacht. Deze staat al vijf jaar (dicht) in de kast, te wachten op het definitieve oordeel - bewaren en verpatsen of niet? Of niet, dus. De waardestijging is te verwaarlozen (see what I did there?) en de waardering op WB loopt ook al de spuigaten niet uit.
Okee, plop, dus open nu. 14 jaar oud, op 43%. 't is een gladde jongen. Botervet mondgevoel, spoortje noten en hout, een bitter randje in de afdronk. Er zit wat kruidigs in, weinig specifiek. Ik word er niet per se blij van. Droog, stoffig, nu ook karton in de afdronk. Ik denk dat wanneer je deze met een zoete whisky als Glenmorangie 10YO zou blenden, de combinatie interessanter uitvalt dan deze whisky als single malt. Dat ga ik zeker eens proberen, ik heb nog ergens 100 ml van dat spul.
Dat gezegd hebbende, misschien ligt het aan mij, vandaag - het zou niet voor het eerst zijn dat de whisky een volgende keer meer plezier oplevert. Voor nu nog geen punt, maar teleurgesteld, dat ben ik wel.
De tweede tasting valt al wat beter uit; er zit een aangenaam pepertje in - het karton blijft alomtegenwoordig helaas, dat dan weer wel. Deze whisky is fruitig noch erg zoet; zilt noch peaty; opmerkelijk noch opzienbarend; wat hij wel is, dat weet ik wellicht de derde keer.
Die derde keer hebben we ook gehad nu. Noten, zachtzoet, karton blijft ondanks de nu anderhalve maand zuurstof. Dat fabeltje, daar geloof ik ook niet zo in. Milde, vriendelijke, minty instapwhisky waar niemand echt boos van kan worden. Opgetogen word ik er helaas evenmin van. 82 punten.
