Ken je die snoepjes die in ronde blikjes op het ziekenhuis-tafeltje van je oom/opa/vader/tante stonden? Zo'n rond, blikken doosje met daarin werkelijkheidsgetrouw gevormde, stevig bepoedersuikerde mandarijnenpartjes van staalhard suiker? Die blikken doosjes, die hoorden in de jaren '80 en '90 van de vorige eeuw bij de Schijf van Vijf voor ziekenhuispatiënten. Ergens anders dan in de ziekenhuis-shop kon je ze niet krijgen. Samen met vers fruit, in zo'n mand met doorzichtig plastic folie. In die mand ook een doosje uitgedroogde vijgen die niemand at en die feilloos in de prullenbak gemikt werden zodra de gulle gever de kamer verlaten had. Het zou me niets verbazen als er in de jaren '50 en '60 ook een pakje sigaretten in die mand heeft gezeten, maar dat kon niet meer, in 1990. Roken op de zusters-post was evenwel nog normaal; in de spreekkamer van de specialist werd driftig pijp dan wel sigaar gepaft. We came a long way, zullen we maar zeggen.
Waarom, zult u vragen, dit betoog? Nou, ik heb een setje Compass Box gekocht. The Spice Tree en The Spaniard, om precies te zijn. Ik wilde wel eens weten waar alle loftuitingen die ik lees over die serie blends op gebaseerd is.
Om te beginnen, het zijn niet zomaar blends. Het zijn blends met pedigree, met eerbiedwaardige ouders van goede komaf. Upper Class Blends, zogezegd. Dat blijkt vooral uit het feit dat het blended malts betreft, dus zonder bijmenging van common aspects als grainwhisky. Ik weet, ik schop tegen schenen, maar ik ben nog niet bekeerd tot de geweldigheid van grains. Ik vind ze scherp, kunstmatig en mais-zoet met een lijmrandje. En ja, ik heb ze uren, dagen en weken in het glas laten staan. Omdat ze dan "open" gaan. Soms snap ik wel wat de enthousiaste graindealer bedoelt; desondanks, ik ben nog maar zelden echt overtuigd.
Blended malt dus. Ik kocht als eerste de Spice Girls Tree en was onmiddellijk verkocht. Goed gekozen naam ook; een fraai melange (ik ben "Duin" aan het herlezen, spice, melange, insider joke, sorry) van subtiele kruiden. Alpentoffee, opa's zoete pijptabak. Dat idee.
Hoewel ik op een Spice Girl had gerekend hier of daar, viel de whisky niks tegen. Ik doe 'm tekort. Hij is geweldig. Naast de zoetjes, die subtiel zijn en abrikoos, appel en kersen met een zachte vanillesaus presenteren, is de eerder genoemde kruidigheid geweldig - en de peperige, middellange afdronk is superieur.
De Spaniard was dan ook snel erbij aangeschaft. Het vloeistofniveau van The Spice Tree daalde alarmerend snel, wat over het algemeen betekent dat de betreffende whisky 85+ krijgt overigens (Eigen Smaak Eerst!). Dat gaf dan ook een excuus en aanleiding voor de vlot aangeschafte Spanjaard.
Zoals wel meer bij Spanjaarden weet je niet altijd wat je precies te wachten staat als je er één tegenkomt. Ik noem een Sinterklaas. Kan vriezen, kan dooien. Stierenvechten; mooie pakjes, romantisch idee, kun je evenwel nu niet meer mee aankomen. Voetbalploegen; beste voetballers ter wereld, resultaat AD2021: tsja. Barcelona: mooiste kerk ooit, altijd in de steigers. Alva maar ook Dali. Pyreneeën, Baskenland, spaghettiwesterns, woestijn en ontdekkingsreis - maar ook Costa (vul zelf in) Brava, Blanca, Del Sol, Nederlandstalige amusements-campings en ander bitter verdriet.
De Spanjaard dus. En die snoepjes, van helemaal in het begin, weet u nog? Nou, daar smaakt die Spaniard naar. Precies dat jaren-80 chemische-smaakstof- mandarijn-kan-ook-sinasappel-zijn zoetje, met een beetje poedersuiker, wat houttonen, niet complex, wel vreselijk lekker en óók al zo snel leeg. En een vaag zoete-pijptabak-meets-goeie-sigaar aroma, dat naadloos aansluit bij de spreekkamer van de specialist. Niet bijzonder, niet vermoeiend ingewikkeld, niet opzienbarends, niet duur - kortom, aanrader- maar neem the Spice Box als je mag kiezen.
Ik zit nu al zo'n anderhalf uur twee prachtige, toegankelijke blends te vergelijken en ik bergijp steets beter waarom dat een slegt idee was. Het eene gla s na het ander, in het kader ban neutraal wetenschap;elijk onderzoe. Ik ofer me volledig op voor de goede zaak en voor de grondigheit van did bloch. Concklusie moet zijn dat ik er nog niet heelemaal uit ben. Beide zijn ligtverteerbare, goede eeeuuuhm whisky's. Je moet appels gewoon niet met mandarijnen vergelijken. Koop Spice Tree. En als ze die niet hebben, koop The Spaniard. Hoe-dan-ook absoluut geen buil aan te vallen.
