Ik ben een vriend van Perfect Dram. Niet zo'n hele goeie - ik heb dit epistel al weken bijna klaar en enkel mijn trage einderedactie zorgt ervoor dat jullie moesten wachten. Ik schreef overigens al eerder over Perfect Dram, een inmiddels niet meer zo heel obscuur clubje whiskysjacheraars. Met toenemend enthousiasme vervolg ik nu mijn geram op mijn toetsenbord. Letterlijk; ik heb net dik 150 euro uitgegeven aan het vervangen van het weigerachtige exemplaar op mijn ASUS.
Ik was eerst een vage kennis, qua Perfectdram. Twee jaar geleden kocht ik mijn eerste vataandeel, een Craigellachie 2014. Ik schreef daarbij in mijn geheime dossiers dat het om een gokje ging, dat Perfect Dram geen schim was van Casqueteers en dat dit een aankoop voor de gein, es kijken wat er van komt, was.
In de jaren die volgden heb ik -aldoor volkomen ongevraagd - mijn commentaar bij PD over wat in mijn ogen amateuristisch goedbedoeld geklungel was, gratis en voor niks gedumpt. Als een hond die op je gras schijt en dan wacht op waardering omdat hij gratis mest geleverd heeft. Men bleef almaar geduldig en vriendelijk aan de andere kant van de lijn, als een getrainde servicedesk-telefonist(e), en vertelde dat men mijn suggesties heus serieus nam en ter harte zou nemen. Als een getrainde servicedesk-telefonist(e).
Een tijdje verder zitten we ineens hier. Een stevige website (Nancy, vakwerk) en grondig verbeterde communicatie (hoewel er, sorry Rob, er nog best tekstueel en qua helderheid iets te verbeteren valt). Een boeiend programma, veelzijdig en spannend - omdat er meer blijkt te bestaan dan whiskyvaten. Zoals bijvoorbeeld heel kleine whiskyvaten. Wat ook mijn aandacht trekt is een verrassend en overtuigend scala van aanbiedingen, vooral whisky, maar ook een mooie rum(neem ik aan, ik moet hem nog krijgen), om eens wat te noemen . Het voornoemde kleine-vaatjes-project is een feest om aan mee te doen. De bijbehorende Facebook-pagina is een geweldig idee, je creëert een nieuwe community en er kunnen onderling flessen uitgeruild worden. Daarbij komt dat zo'n vaatjes-collectief een aanhoudende behoefte aan nieuwe drank heeft - hervullen moet immers ook gebeuren. Zo'n vaatje is geduldig en gaat tijden mee; de eigenaren zijn ongedurig en willen steeds iets nieuws proberen. Dat is commercieel niet slim maar rete-slim. Het PD-logo begint iets te betekenen en er wordt een reputatie opgebouwd.
Dat laatste is natuurlijk een combinatie van goede producten, betrouwbaarheid, levering conform afspraken en nakomen van afspraken. Korte lijnen, persoonlijke contacten; check en check.
Nu heb ik een sample gekregen van PD van een whisky die ik gekocht heb.
Noblesse oblige, adel verplicht. Als ik dan al mijn muil niet kan houden en men stuurt mij gratis drank, dan zal ik er nondeju ook wat van vinden.
Ik ga het nu dus hebben over een Perfect Dram botteling. De Blair Athol. Mijn ziekenhuis-achtergrond heeft me, volstrekt onlogisch en ietwat krankzinnig, bij het merk vandaan gehouden. Athol, als in alcohol, als in desinfectans, als in methanol; er hangt een vage associatie met handenreiniger op de IC aan het merk dat me ervan weerhoudt om het te kopen, omdat ik denk dat het naar plakkerige handhygiëne-gel gaat smaken.
Het is grappig om te zien dat mijn weerzin diep zit. Ik heb zo'n elfhonderd geregistreerde samples, van alles en nog wat. Een half procent, vijf stuks daarvan, is Blair Athol (BA). Ik registreer het moment waarop ik de sample krijg (dat kan ook een tasting zijn) en wanneer hij aangebroken dan wel leeg is. Alle vijf Blair Athols zijn onaangetast en staan dicht in de kast. Waar ik frequent min of meer random flesjes uithaal om over te schrijven., De BA's zijn gepakt en teruggezet. Meermaals. Nog nooit gehad, dat spul.
Vooruit met de geit, dan maar. Blair Athol. Jaar van oprichting: 1798. Highlands. Vandaag bespreken we dus de Perfect Dram botteling,. Die is 11 jaar oud en 57,5%, red wine barrique aged (WB 182693).
Dit stukje is in horten en stoten geschreven, qua tijd. Ondertussen is de fles open - ik was mijn aantekeningen van de sample kwijt, ik wist wel nog dat die vrij positief waren.
Ik ben nog steeds erg blij met die fles. Zeker open. Hij staat gebroederlijk tussen een fles Cedar Ridge Rye en een American Whiskey Third Batch Bourbon in mijn kast te glimmen. Inderdaad, beide geen Scotch. Niet eens Europees of fijn exotisch of zo; ordinaire Amerikanen. Ik begin van mijn geloof te vallen. Ik vind die Amerikanen namelijk lekker. Erg lekker.
De vorm van de fles Blair Athol van PD is identiek aan de Rye en de Bourbon. Dat is op zich enkel toeval, maar qua power en breed neergelegde zoetheid lijken ze heus een beetje op elkaar. Daar houden de overeenkomsten wel op. De Blair is complex en fors, overtuigend en indrukwekkend (57,5%....) van presentie en smaak, met aroma's van melkchocolade, koffie, caramel, cacao, alles wat maar daar op lijkt: het zit erin. Daarna volgen rozijnen en een droge, aangename afdronk met wat zoethout in de nasmaak.
Okee. Goei poeier, dees. Doe maar kopen. O nee, dat kan niet meer. PerfectDram evenwel is een goede partner aan het worden, waar je mijns inziens inmiddels gerust je whisky-voor-later kunt bestellen. Ik heb gesproken.
