Ik heb enige ervaring met Bowmore opgedaan. De 12, de 18, een paar NAS'sen (waaronder Black Rock - bocht) en nu deze 15YO. Een hele liter kocht ik, op de boot naar Zweden, als de dood dat de door mij meegenomen voorraad drank in vier weken tijd inadequaat zou blijken. Te weinig variatie, bedoel ik dan; geen tekort aan volume, ik ben Malle Pietje niet.
De septemberzon verwarmde het achterdek heel behoorlijk toen ik dit koopje plopte. Het was een uurtje of vier in de middag, aankomsttijd rond 19 uur, dus ééntje kon ik wel hebben voordat ik het beest van de boot moest rijden. En de camper ook (mijn vrouw leest dit toch niet). Wat een zalige zachte fraai gebalanceerde rookmans, deze Bowmore. En niet alleen in de zon op de Oostzee. Inmiddels is de helft van de fles gesneefd en ben ik nog steeds blij. Honing, klein beetje zout, peperrandje, beetje vuur, beetje hout, niks ingewikkelds, fraai en klein en aangenaam en vriendelijk en Bob Ross.
Dat moet ik wellicht uitleggen. Bob Ross maakt schilderijen die werkelijk helemaal niemand lelijk kan vinden - maar ze zijn niet opmerkelijk, verbazingwekkend, vernieuwend, onthutsend, afgrijselijk, opzienbarend, verontrustend, helemaal niks van dat. Daarom is het ook geen kunst maar gewoon erg goed gemaakte kitsch.
Ze hangen overal goed, die doeken; op de WC, in de woonkamer, in een restaurant, bij de IKEA als decoratie in de etalage, op het Ministerie, in de gang van de Hogeschool; overal is goed. Daarmee is Bob Ross bij deze een officiële waarde-markering voor mijn whisky-reviews geworden. Een allemansvriend, een teflon-whisky, een weerstand-loze botteling die zich richt op de grootste gemene deler, dat is een Bob Ross whisky.
Dit is een Bob Ross. Niks mis mee, er is een grote schare liefhebbers, niemand hoeft zich tekort gedaan te voelen. Is het mijn soort whisky? Nou nee. Ik zoek uitdaging, controverse, weerstand, debat, contrast en dingen die ik niet begrijp, die me ergeren, verbazen, frustreren, opwinden en naar adem doen happen (en niet omdat ze een 60+ percentage hebben...). Dat is deze niet. Bob Ross, ik neem er nog eentje op je. 83 punten, helemaal niet slecht, niks op aan te merken. En dat is het probleem meteen.
